Кафе "Бульбяная" - Белорусы форума, соединяйтесь :-)

[POLKAN]

Тут я, тут!
А то, что здесь сплошной per, очень даже неплохо - куча интереснейшей информации!Прочитала с большим удовольствием!
Per, не останавливайся, пожалуйста, давай еще материалов разных . А про Витебск как интересно!И не подумаешь, что все это имело место и жизнь кипела бурно, не то что сейчас.
В связи с материалом о Витебске вспомнила случай: у моего мужа есть крестный, великий почитатель живописи:у него даже была своя галерея в центре одного старого города на юге Франции , где выставлялись художники .
Он меня как-то спросил, какие у нас в Беларуси есть знаменитые художники. Единственные фамилии,которые пришли в голову - Шагал и Малевич. Очень удивился человек, узнав, что они были белорусами.
А ты кого предпочитаешь из художников вообще?
Прошу прощения за долгое отсутствие, я тут вся в бумагах и в написании оных на французском - чистое мучение и огромная потеря времени.

Получился наш персональный форум. Прямо аська какая-то.

Да,уж точно, вдвоем мы тут змагаемся. Но, думаю, что информация и для других интересная - даже если кто-то просто почитает - уже хорошо!


А в Минске снег выпал или нет? А вот рекламу,читала, уже заменили

[per]

А в Минске снег выпал или нет? А вот рекламу,читала, уже заменили

Во-первых, здравствуй!

Что-то зима резко началась. Снег лежит и не тает. Теперь в 6-20 - 7 градусов мороза. Да и много снега.

Про рекламу. Я что-то не заметил.

Зайди на форум по истории, там nel завела разговор о Речи Посполитой.

Про художников разговор может быть длинным.
Поэтому спрошу у тебя про А. Исачева, умершего в конце 80-х 20 века совершенно молодым. Слышала?

Следующий ниже материал надеюсь понравится, т. к. я уже вижу твои интересы.

Читайте, девушка.


"Народная Воля" № 222 от 2004-11-25

Духоўныя скарбы "Старога Ольсы"




Па меркаваннi музычных крытыкаў, "Стары Ольса" - адзiны беларускi калектыў, якi прафесiйна займаецца адраджэннем старажытнай музыкi, выкарыстоўваючы копii сярэднявечных iнструментаў. Паводле слоў музыкаў, праз сваю творчасць яны iмкнуцца найбольш поўна рэканструяваць музычныя традыцыi Вялiкага княства Лiтоўскага. "У Вялiкiм княстве Лiтоўскiм, асноўнай культурнай i геапалiтычнай часткай якога ў ХIII-ХVIII стагоддзях была Беларусь, быў створаны унiкальны сiнтэз беларускай народнай i прыдворнай музыкi з еўрапейскiмi музычнымi дасягненнямi, - гаворыць кiраўнiк гурта Змiцер Сасноўскi. - Неахопная спадчына, вартая ўвагi сваiх нашчадкаў". 26 лiстапада ў Палацы прафсаюзаў з нагоды свайго пяцiгоддзя "Стары Ольса" дае вялiкi канцэрт i прэзентуе альбом "Скарбы лiтвiнаў".



- Змiцер, чаму менавiта Вялiкае княства Лiтоўскае?



- Цiкавасць да ВКЛ - гэта частка цiкавасцi да роднай гiсторыi. Але мы не абмяжоўваемся толькi гэтым адрэзкам часу. Нас цiкавiць музыка, пачынаючы з самых раннiх перыядаў i заканчваючы познiм Рэнесансам - раннiм барока.



- Вашай музыцы папярэднiчае велiзарная даследчая праца...



- Агульнымi высiлкамi, як кажуць... Рэпертуар збiраўся паступова: дапамагалi фалькларысты, шмат якiя рэчы я знаходзiў у экспедыцыях, вялiкi ўклад зрабiла Этнаграфiчнае студэнцкае таварыства, удзельнiкi якога ўжо дзесяць гадоў ходзяць у экспедыцыi ў самыя аддаленыя раёны i прыносяць вельмi рэдкiя песнi. Тое, што за пяць гадоў iснавання гурта мы прэзентуем ужо шосты альбом, - не пагоня за колькасцю, проста наша музычная спадчына надзвычай багатая.



- А сучасная музыка Вам падабаецца?



- Я люблю джаз. Мне падабаюцца гурты, якiя спрабуюць стылiзаваць старадаўнюю музыку па-сучаснаму.



Выканаўцы, якiх магу слухаць бясконца i не стамляцца - Патрысiя Каас, Вiвальдзi i амерыканскi кампазiтар Майкл Найман.



- Як Вам удалося назбiраць такую калекцыю старажытных iнструментаў?



- Штосьцi набываем у майстроў, штосьцi замаўляем, штосьцi вырабляем самi. Некаторыя рэчы дораць, некаторыя знаходзiлi ў старых вёсках падчас экспедыцый.



Музыка, якую мы граем, дазваляе аднавiць гучанне многiх забытых iнструментаў. Мы выкарыстоўваем максiмальна дакладныя па выглядзе, тэхналогii i сыравiне копii старажытных беларускiх iнструментаў - дуды (валынкi), лiры, гусляў, свiрэлi, варгана, акарыны, сурмы, берасцяной трубы, гудка, барабана.



- А якi iнструмент у Вашай калекцыi самы старажытны?



- Скрыпка пачатку ХХ стагоддзя, лiра 20-30 гадоў. Астатнiя - копii. Мiнулым летам на адной з раскопак у Магiлёўшчыне былi знойдзены дзве глiняныя свiстулькi XIV-XVI стагоддзяў. Вось бы гэты скарб вынесцi на сцэну! Але гэта археалагiчная знаходка, якая мае мастацкую каштоўнасць, таму ў нашы рукi яна не трапiла - можа, калi-небудзь з'явiцца магчымасць браць iнструменты хаця б у часовае карыстанне...



- Вы згодны з тым, што "Стары Ольса" - загадзя некамерцыйны праект?



- Я б з гэтым вельмi паспрачаўся. Канешне, шоу-бiзнесу ў Беларусi няма, ёсць эстрада, але разам з тым на сярэднявечную музыку ёсць попыт. Хаця, натуральна, на заробкi ў Беларусi спадзявацца пакуль што, на жаль, не выпадае. Многае мы робiм, зыходзячы са сваiх маральных перакананняў i любовi да роднай культуры... Тое, што зарабляем у Беларусi, iдзе на закупку строяў, iнструментаў, аплату за офiс, выпуск дыскаў. Мы лiчым, што зараз павiнны пакуль што ўкладваць.



Камерцыйны характар сярэднявечнай музыкi на Захадзе прыводзiць да таго, што мы месяцамi адсутнiчаем на радзiме, паколькi граем там. Атрымлiваецца, што ў Еўропе старадаўнюю беларускую музыку слухаюць больш, чым на Беларус?.



- Гэта прыкры факт?



- Канешне. Хацелася б нармальна жыць, працаваць i зарабляць у сваёй краiне.



- У адной з афiцыёзных газет Вас папракнулi, маўляў, "под средневековую музыку можно медитировать, но чтобы постоянно слушать - это определенно на любителя. В квартире наслаждаться звуками дуды и гуслей все равно, что в деревне Брайаном Адамсом..."



- Я лiчу, што сярэднявечная музыка можа прыжыцца i ў сучаснай кватэры, i ў сучасным офiсе. Ёсць усе перадумовы для яе папулярызацыi. Яна таксама можа паспяхова канкурыраваць з сучаснай музыкай. Натуральна, большае задавальненне сярэднявечная музыка прыносiць у адпаведных умовах - у замку, палацы, у касцёле, на прыродзе. Там яна набывае асаблiвы мастацкi шарм.



- Што чакаць ад "Старога Ольсы" ў блiжэйшы час?



- Даўно хочам сабраць апавяданнi пра герояў з беларускiх летапiсаў, старадаўнiх кнiг, паданняў, фальклору i пакласцi ўвесь гэты матэрыял на старадаўнюю музыку, выпусцiць музычны дыск беларускага гераiчнага эпасу.





Вольга КЛАСКОЎСКАЯ.





Даведка "Народнай волi"



"Стары Ольса". Гурт сярэднявечнай беларускай музыкi. Iснуе з 1999 года. Назва паходзiць ад ручая ў заходняй Магiлёўшчыне.



У рэпертуары "Старога Ольсы" - беларускiя народныя балады i ваярскiя песнi, беларускiя народныя танцы, творы беларускiх кампазiтараў эпохi Рэнесанса, кампазiцыi з беларускiх зборнiкаў прыдворнай музыкi ("Полацкi сшытак", "Вiленскi сшытак"), беларускiя канты XVI - пачатку XVII стагоддзяў, а таксама еўрапейскiя папулярныя мелодыi эпохi сярэднявечча i Рэнесанса. Гурт супрацоўнiчае з многiмi рыцарскiмi клубамi Беларусi i Еўропы, з музеямi i даследчымi цэнтрамi, з майстрамi старадаўнiх iнструментаў, з гуртамi народнай, прыдворнай, духоўнай i гарадской старадаўняй музыкi, з асобнымi выканаўцамi на старых iнструментах.



Акрамя ўласных тэатралiзаваных канцэртаў, гурт выступае на фестывалях сярэднявечнай культуры, рыцарскiх турнiрах i фальклорных фестывалях. Запiсаны 4 альбомы i 1 музычны праект. Музыка гурта ўвайшла ў 6 зборнiкаў выканаўцаў старадаўнiх мелодый. З 2003 года распачаў працу i танцавальны склад гурта, якi падчас выступаў знаёмiць гледачоў са старадаўнiмi танцавальнымi традыцыямi.



Стваральнiк i кiраўнiк - Змiцер Сасноўскi. Па адукацыi - гiсторык i фiлосаф. Нарадзiўся 22.11.1974 г. Не жанаты.

[POLKAN]

Стваральнiк i кiраўнiк - Змiцер Сасноўскi. Па адукацыi - гiсторык i фiлосаф. Нарадзiўся 22.11.1974 г. Не жанаты.

Интересно, к чему эта последняя фраза?

Про Исачева: слышала, даже выставку его работ посещала в Минске в середине 80-х(примерно): была длинющая очередь. Его ,правда, не очень жаловали власти,наверное за все вместе: и за манеру письма (у меня осталось впечатление какой-то сказочности), и за сюжеты, все больше легенды и былины и ничего о строительстве коммунизма и строителях( которых всегда изображали с бычьими шеями, что женщин, что мужчин).

Никогда не слышала про"Старога Ольсу"- может когда-нибудь и в нашем регионе будут концерты давать. Ничего удивительного, что все по заграницам выступают - тут национальная музыка очень ценится, все жутко гордятся своей национальной принадлежностью, чего о нас не скажешь, может поэтому пока и не востребована у нас такая музыка. Всему свое время, будем уповать на лучшее.

[POLKAN]

Информация для всех:Не в кассу
Доллар от заграничного друга без разрешения государства не потратишь






Теперь денежные переводы от иностранцев нужно регистрировать в департаменте по гуманитарной деятельности

Все дело в Декрете президента №24 от 28 ноября 2003 года, по которому “денежные средства, в том числе в иностранной валюте, безвозмездно предоставляемые в пользование, владение, распоряжение организациям и физическим лицам Беларуси иностранными государствами, международными, иностранными организациями и иностранными гражданами”, считаются “иностранной безвозмездной помощью”.

Сначала переводы от частных лиц частным лицам “гуманитаркой” не назывались, но в августе вышла новая инструкция. Теперь неважно, как именно иностранец переслал белорусу евро-доллары: почтовым-банковским переводом, по системе Western Union или Money Gram, тратить их без разрешения государства нельзя.

Представьте, отправил заморский друг белорусу 200 долларов по Western Union, через 15 минут тот может снимать деньги. Вот только смысла в этом нет никакого. 200 долларов нужно тут же положить на благотворительный счет, взять выписку из банка и в пятидневный срок отправиться в департамент по гуманитарной деятельности. Хорошо еще, если перевод пришел минчанину. А если жителю Бреста? Отделений у департамента нет, так что придется ехать в Минск. На столичной площади Свободы счастливчик, получивший перевод, должен предоставить “план расходования средств” (частные лица обычно пишут “на собственные нужды”) и ждать как минимум две недели – деньгами в департаменте занимается один сотрудник. И только после того, как на заморские 200 долларов выдадут удостоверение о регистрации иностранной безвозмездной помощи, их можно будет потратить.


КСТАТИ

В год белорусы получают 300 тысяч переводов из-за границы. А в департамент пока приходят регистрировать свои переводы примерно человек двадцать в день. Как говорят в департаменте, пока люди не в курсе. И надеются, что когда о новых правилах широко станет известно, их отменят – даже представить сложно, как придется раздувать штат. Зато о правилах знает милиция! Все данные о денежных переводах из-за границы банки автоматически отправляют в налоговую, налоговая шлет имена и суммы в МВД. А те берут штрафы. За трату “иностранной безвозмездной помощи” без удостоверения могут оштрафовать на 50-100 базовых величин (1 200 000 – 2 400 000 рублей).


БУДЬ В КУРСЕ!

- Регистрировать перевод придется даже, когда он пришел от близкого родственника (папы-мамы, сестры-брата, сына-дочери, бабушки-дедушки, жены-мужа). Это если родственник - иностранный гражданин, а вы - гражданин Беларуси. Зато если перевод из-за границы пришел от белоруса, то регистрировать его не надо.

- Удостоверение получать не надо, если из-за границы вам перевели зарплату или алименты.

[nel]

POLKAN, о господи. А я собиралась маме денежку послать.. Ужас какой

[per]

Цитата:
Стваральнiк i кiраўнiк - Змiцер Сасноўскi. Па адукацыi - гiсторык i фiлосаф. Нарадзiўся 22.11.1974 г. Не жанаты.


Интересно, к чему эта последняя фраза?

Невнимательно читаешь. Выше сказано:"Справка "Народной Воли". Там это было, я скопировал, не меняя.
Наверное, для его рекламы. Может быть, за него не выходят? А тут обратят внимание. Типа завидный жених?

Судя по твоей информации, ты читаешь "Народную Волю".

А рекламу точно поменяли. Ты лучше меня знаешь, не выезжая из Замежжа.
А может, ты в Минске, да конспирируешься?

nel,

Да, Уважаемая. Именно так.

[POLKAN]

Читаю я "Кп в Беларуси". Может еще не во всех областях подсуетились, еще успеете послать, nel.
Интересно, что дальше измыслит? Со своей квартирой я мысленно уже распрощалась.

Невнимательно читаешь. Выше сказано:"Справка "Народной Воли". Там это было, я скопировал, не меняя.

Я поняла, что это в газете так написали, правда эта фраза в конце была немного неожиданной. Как в автобиографии при приеме в партию.

Читайте, девушка.

Спасибо,per.

[MGI]

Информация для всех:Не в кассу
Доллар от заграничного друга без разрешения государства не потратишь

Раньше, при получении перевода из-за границы через WU (не знаю, как с другими переводами) нужно было платить налог (в зависимости от суммы перевода). Это касалось переводов, если они не от близких родственников.

Обходили это дело так:
Перевод отправляли в Россию и ближайшем отделении банка, работающего с WU- переводами (Смоленск от Витебска - 130 км.) граждане РБ его получали.

Может и сейчас эта схема еще работает???

[nel]

А никто не подскажет если я сразу на счет в белорусском банке отправлю - маме вообще реально будет что-то получить?

[per]

nel,

А такой вариант?

Открыть счет за границей, дать маме кредитную карточку, и пусть она снимает здесь деньги.

А никто не подскажет если я сразу на счет в белорусском банке отправлю - маме вообще реально будет что-то получить?

Это я узнаю в понедельник.

[Vetta]

Я дочке посылала деньгу на ее счет в банке.Деньги получила,но не так быстро,как по WU.Она открыла счет в банке совершенно бесплатно.Вот только 9% от суммы надо отстегивать налоговой,т.к. посылает не родственник.

[MGI]

Вот только 9% от суммы надо отстегивать налоговой,т.к. посылает не родственник.

Размер процента зависит от переводимиой суммы.
Чем больше, тем больше...

[Lantik]

Сидят белорус, украинец и русский,
Перед ними стаканы с водкою, и в них по мухе!
Белорус выташив муху, сказал: фу яка гадость!
Украинец выпил водку и закусил мухой!
Русский вытащив муху, взял за крылья и говорит:
А ну выплёвывай, выплевывай сволочь!!!

[per]

Lantik,

мне понравилось

[Lantik]

Я рада !
Может еще кто улыбнется ! И настроение поднимется , и мир озарится улыбками и позитивом !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Как еще помочь миру ?????

[nel]

Вот только 9% от суммы надо отстегивать налоговой,т.к. посылает не родственник.

Не поняла: вы же ее мать, то есть родственник. И она тоже платила налоговой?

[Vetta]

Это я задним числом умная.Сегодня послала от своего имени через WU .А дo этого пересылали со счета моего французского друга.Мы до сих пор еще не расписаны.Вот и получается,что чужой человек.

[nel]

Vetta, уфф, хорошо что так. То есть я могу на ее счет послать без риска что с нее деньги снимут. Надо попробовать. А Вестерном очень дорого - перевод намного дешевле

[per]

Lantik,

еще расскажите подобное, вот и будет Ваш вклад, помощь человечеству.

[per]

Интересно, а какие чувства у Вас вызовет текст этой передачи?


Беларуская Aтлянтыда графічная вэрсія

пятніца, 3 сьнежня 2004, 16:9ъ

Казяўкі ў беларускай культуры

Вячаслаў Ракіцкі, Менск

(эфір 2 сьнежня). Новая перадача сэрыі “Беларуская Атлянтыда”. Удзельнічае этнакультуроляг Тацяна Валодзіна.


(Вячаслаў Ракіцкі: ) “Усё больш людзей імкнецца ў гарады, пакідаючы прыроду з усёй яе эстэтыкай і карысьцю; партыі зялёных б’юць у званы аб руйнаваньні навакольля; сучасныя дзеці не адрозьняць шэршня ад чмяля і дзівуюцца, што ў мове сярод усіх мільёнаў жывых істотаў не здыхае, а памірае адна-адзінюткая пчала. Справа даходзіць да таго, што для нас, сёньняшніх гараджанаў, сьвет кузурак зводзіцца да камароў, тараканаў, молі, якіх трэба біць, труціць, выганяць, вывадзіць... А разам зь імі мы б’ём, труцім, губляем велізарную частку нашае духоўнай спадчыны”.

(Тацяна Валодзіна: ) “Сьвет насякомых у традыцыйнай культуры беларусаў — цэласная распрацаваная сыстэма ўяўленьняў, арганічная частка той агромністай сэнсава ёмістай мазаікі, якую мы завём сёньня карцінай сьвету. У народнай заалёгіі праз зварот да вобразаў пчалы, павука, камара, мухі ды іншых аказалася магчымым закадаваць і паэтычна ўзнавіць шэраг сьветапоглядных ідэяў — ад тварэньня Сусьвету і да чалавечага каханьня. Стэрэатыпы і вобразы вернасьці, здрады, працавітасьці, агіды, плоднасьці, злосьці й яшчэ многіх-многіх якасьцяў і пачуцьцяў перадаюцца ў павер’ях ды песеннай сымболіцы, аб’яднаных вобразамі жамяры ды кузурак”.

(Ракіцкі: ) “Такім чынам, гаварыць мы сёньня будзем пра насякомых вакол нас, пра нас і насякомых і нават насякомых унутры нас. Найперш традыцыйнае пытаньне: адкуль усе гэтыя мухі, камары, матылі, клапы, блашчыцы, навошта была ўся гэтая жамяра?”

(Валодзіна: ) “Ну, калі б мы разгарнулі падручнік па заалёгіі, прачыталі б дэталёва: адны для корму птушак, другія для паяданьня іншых, трэція яшчэ для чаго. Але народная філязофія зьвязвае паходжаньне перадусім жамяры з чортам:

“От Бог узяў жменю пяску, кінуў яго на вецер да й кажэ: “Ляцеце, усялякія птушкі”, і птушкі паляцелі ды пачалі цыркаць да пець у паветры. Пабачыў тое чорт да захацеў сам зраўняцца з Богам. От ён узяў жменю пяску, шыбануў яго ўгору да й кажэ: “Лецеце”, а хто й забыў сказаць. А тут як сыпануць мошкі, камары, авады ды ўсялякі гнюс, як нападуць на чорта да пачнуць яго рэзаць, дак ён круціўса-круціўса, бегаў-бегаў, а яны сьледам за ім роям”.

Гэтае нячыстае паходжаньне жамяры набліжае яе да клясы гадаў як гэтаксама чортавых стварэньняў. Цікава адзначыць, як замацоўвае такія ўяўленьні мова — мы і сёньня кажам: “Муха папаўзла, прусак папоўз”, хаця ён і стрыбануў так, што і не дагнаць. Насякомыя менавіта поўзаюць, як і гады, змеі, а ня ходзяць ці, напрыклад, бегаюць, хаця і маюць ногі”.

(Ракіцкі: ) “Можа, чалавек нэгатыўна ставіцца да жамяры таму, што яна здольная джаліць самога чалавека? Хто з нас не адбіваўся ад камарынага нашэсьця? А што пра гэта кажа народная проза?”

(Валодзіна: ) “А ў легендах смактаньне чалавечае крыві санкцыянуе сам Бог. Аднойчы паслаў ён камара вызначыць, чыя кроў самая смачная. І за праўдзівы адказ — “чалавечая” — дазволіў камару піць кроў у людзей. Гэтаксама і з шэршнямі. Карысных для людзей пчолаў стварыў Бог, а чорт папрасіў даць пчолаў і яму. Разгневаны Бог кінуў жменю пчолаў проста ў твар чорту, тыя адразу сталі вялікія, кусьлівыя і ў той жа момант разьляцеліся хто куды. З таго часу шэршні перш чым укусіць каго, цаляюць ударыць проста ў твар”.

(Ракіцкі: ) “Такім чынам, усім нам добра вядомыя агрэсіўныя “кусучыя” намеры жамяры толькі падкрэсьліваюць іхную чартоўскую прыроду?”

(Валодзіна: ) “Ну, ня толькі чартоўскую прыроду. Сымболіка камарынага ці пчалінага ўкусу ў народнай традыцыі закранае і сфэру полавых дачыненьняў. Як у прыпеўцы:

Не хадзіце, дзеўкі, у лес,
Камары кусаюцца.
Адну дзеўку ўкусіў —
Жывот раздуваецца.

Дарэчы, калі ў сьне пабачыш пчаліны ўкус, тое вяшчуе цяжарнасьць. Тое ж самае жучок, які “наробіць клапот, што не сходзіцца капот”. Укус жа шэршня ў вясельнай паэзіі не патрабуе камэнтароў:

Прыляцеў, мамка, шарсень да й утыкнуў жала,
Да й утыкнуў жала, сэрца ж маё задрыжала.
Дзеўку ды не за пуп, за чэрэва,
Укусіў пасярэду”.

(Ракіцкі: ) “Няўжо ж і пчала, што джаліць так балюча, — таксама чортава стварэньне? Гэта ж ці не адзінае ў нас культываванае насякомае?”

(Валодзіна: ) “Сапраўды, статус пчалы іншы. Гэта божая казюрка, бо зь яе карысьць і людзям, і Богу (праз воск на сьвечкі). Расказваюць, пчолы ўтварыліся са сьлёзаў дзяўчыны-прыгажуні, якая горка плакала, седзячы на камні сярод сіняга мора. Ейныя сьлёзы расчулілі Спаса, які ішоў гэтым часам па сінім моры, і зь ягонай сьлязы ўтварылася пчаліная матка. Пчаліныя вульлі раўнаваліся да Божага храму, а загубіць рой, крадучы мёд, успрымалася як забойства чалавека. За гэта меркавалася сьмяротнае пакараньне. Пчаліная матка атаясамлівалася з самой Прачыстай”.

(Ракіцкі: ) “Але калі адштурхнуцца ад эстэтычных меркаваньняў, то на першае месца мы паставілі б грацыёзных матылькоў. Колькі калекцыянэраў гатовыя на ўсё, каб прыдбаць новы экзэмплярчык гэтых прыгожых стварэньняў! У фальклёры, відаць, станавіліся матылькі найменей прынцэсамі?”

(Валодзіна: ) “Зусім не. Прыпісаныя матылям далёка ня сьветлыя функцыі. Матылёк — ці то душа чалавека, што адлятае ад яго пры сконе, альбо сама сьмерць, што прылятае да сваёй ахвяры, ці вястун сьмерці. Расказваюць, да аднае бабулі, што сядзела ля раскрытага акна, прыляцеў начны матылёк і сеў ёй на рукаво, тая адразу ўсё зразумела і ласкава сказала: “Сьмерцічка ты мая”. Той жа начы яна памерла. Вераць нават, што душы ведзьмаў набываюць выгляд матылёў ды лятаюць, прыносячы шкоду людзям, свойскай жывёле, збожжу. Казалі, калі авечкі худзеюць і кашляюць, у іх нутры знойдзеш жывых матылёў. Больш за тое, верылі, што матылі могуць завесьціся і ў чалавечай галаве”.

(Ракіцкі: ) “І чалавек тады таксама кашляў?”

(Валодзіна: ) “Не, часьцей кузуркі ў чалавечым целе выклікалі, у народных поглядах, зразумела, дзіўныя паводзіны, здольнасьці. Цяпер такія ўяўленьні захаваліся больш на роўні мовы. І мы кажам: “з мухамі ў носе” пра капрызнага, “пад мухай” — пра п’янаватага, “з матылямі ў галаве” — пра дурнаватага. А яшчэ кажуць: “павука зьеў” — пра чалавека злоснага ці нават чарадзея”.

(Ракіцкі: ) “Цяпер ці ня кожная сувэнірная крама ці адмысловая нацыянальная выстава аздобленыя такімі мудрагелістымі саламянымі дзівосамі, што чапляюцца да столі і гойдаюцца як жырандолі. Сапраўдныя мастацкія шэдэўры, а завуцца так празаічна і непрывабна — павук, павукі. А хочацца назваць іх прынамсі жар-птушкаю...”

(Валодзіна: ) “Тым ня меней, гэтая прыземная назва як найлепей адпавядае самому прызначэньню павукоў. Вешалі іх пад столь напярэдадні Калядаў ці Вялікадня, каб пазначаць такім чынам надыход новага году, на шчасьце. А сьвет і год, як мы памятаем, былі менавіта заснаваныя самым галоўным Творцам. Нездарма ў старажытных касмагоніях Бог — Стваральнік Сусьвету — параўноўваўся менавіта з ткачом-павуком, а сам працэс стварэньня Сусьвету прыпадабняўся да вытыканьня тканіны. У тым ліку, і праз сваё месцазнаходжаньне ў куце набывае павук функцыі хатняга апекуна”.

(Ракіцкі: ) “Праўда, і сёньня нават у гарадзкіх кватэрах асьцерагаюцца біць павука і нават радуюцца, калі ён завёўся дзе ў зацішным куточку. А яшчэ я чуў, калі павук спускаецца наўпрост перад табою, — то нейкі знак. А які?”

(Валодзіна: ) “Дзеля вытлумачэньня гэтага вяшчунскага знаку існуе ці ня цэлая сыстэма. Залежная яна і ад часу такога спусканьня, і ад месца (куды павук мкнецца — калі перад носам, то паказвае на нешта непрыемнае, нечаканае, а калі прама на галаву — да нейкага паведамленьня, ну, а калі на місу са страваю — чакай прыбытку). А ў легендах і павук, і пчала былі калісьці людзьмі:

“Напачатку павук і пчала былі братам і сястрой. Аднойчы, калі памірала іх маці, прыляцела сарока — спачатку да пчалы, а потым і да павука , і паведаміла сумную вестку. Пчала адразу ж кінула сваю працу і паляцела да маці, а павук, спаслаўшыся на вялікую занятасьць, застаўся за сваімі кроснамі. За тое і быў ён пракляты, каб вечна ткаць сваё павуціньне і ніколі ня скончыць...”

(Ракіцкі: ) “Ну, і нарэшце — прус, таракан, ці ня самая агідная казяўка. І падабаюцца ёй найперш гарадзкія кватэры. А галоўная ейная агіднасьць, што ад яе складана пазбавіцца. Відаць, вывела ў іх постацях народная творчасць самога чорта?”

(Валодзіна: ) “Ізноў не зусім так. Натуральна, успрымаліся блохі, прусы, вошы й іншыя кузуркі, як нечысьць у хаце, але да прусакоў ставіліся не катэгарычна адмоўна. Болей за тое, зь імі зьвязвалі грашовы дабрабыт. Казалі, ёсьць прусы — будуць і грошы. Нават пераехаўшы ў новую хату, несьлі з сабою ў кішэні пару якую і прусоў. Больш настойліва пазбаўляліся ад вошаў і блох. Фіксуюцца нават такія парады, як падкладваньне прусачка ў шапку сьвятару альбо аббяганьне голым сваёй хаты ў чысты чацьвер. І такія парады лічыліся асабліва дзейснымі:

“Злавіўшы дзевяць прусакоў і трымаючы іх у руцэ, прыйдзіце да суседы і папытайце: ці чакалі вы гасьцей? Калі адкажуць, што так, неўпрыкмет выпусьціце — астатнія пяройдуць самі. Калі ж захаваўся ў вас які лапаць ці іншы які стаптаны тапак, пакладзіце ў яго таракана, зачапіце на вяровачку і з намаганьнямі і патугамі абавязкова ўсёй сям’ёю цягніце на ростані. Толькі адтуль дадому трэба вяртацца бягом. І не азірацца”.

(Ракіцкі: ) “Ну, а нам застаецца чакаць павукоў, што падаюць у міску са страваю, не злаваць на прусоў, што варожаць прыбытак, шанаваць пчалу і божую кароўку, радавацца сьпеву цвыркуноў ды захапляцца матылямі ў лузе. А яшчэ асьцерагацца розных жукоў ды вучыцца ад мурашоў іх грамадзкаму ладу”.

[POLKAN]

Мои чувства противоречивые: с одной стороны - очень интересная информация передана легендами (в каждой есть доля истины и немалая), всегда беру на заметку, с другой - что-то, к чему не могу отнестись серьезно. Вот, например, такой перл:

У народнай заалёгіі праз зварот да вобразаў пчалы, павука, камара, мухі ды іншых аказалася магчымым закадаваць і паэтычна ўзнавіць шэраг сьветапоглядных ідэяў — ад тварэньня Сусьвету і да чалавечага каханьня.

Этак можно до неизвестно чего дорассуждаться, хотя название говорит за себя:"Казяўкі ў беларускай культуры ." Это слишком, мне даже за нашу культуру обидно стало. Впечатление, что кроме козявок не о чем и поговорить.
Но есть и полезные моменты:например, как вывести тараканов народными методами - кто попробует,расскажите, как подействовало.
А ты что об этом думаешь, per?

[per]

POLKAN,

Я столкнулся с проблемой, когда учился в Москве. На время учебы дали сменную квартиру. Там их было много. Что я только не делал. Я выведу, они из соседней квартиры прибегут.
Когда уезжал в Минск, просматривал каждую вещь, чтобы их не прихватить с собой.

Метод, мне кажется, один: травить во всех квартирах одновременно.

А предыдущая информация какая-то странная.
И приведенный тобой перл тоже. Что-то надуманное? Я не встречал подтверждения цитате, хотя слежу за многим. М. Б. очередная диссертация?

Помнишь анекдот?
Ошибочное утверждение, что родиной табака является Эквадор, опроверг аспирант Иванов. На раскопках древних скифских погребений он нашел окурок сигареты "Прима"! Есть еще один кандидат наук!


Переводы близким родственникам из-за рубежа идут , как и раньше. Я выше обещал это выяснить.

[POLKAN]

Вот про пауков: раньше я где-то слышала высказывание - кто убьет паука, тому прощается семь грехов. А по нашим легендам - наоборот выходит. Может это от вида паука зависит?
А как перевести на белорусский язык слово"насекомые" - неужели "казяуки"?

Я столкнулся с проблемой, когда учился в Москве. На время учебы дали сменную квартиру. Там их было много. Что я только не делал. Я выведу, они из соседней квартиры прибегут.

Проблема московских затараканенных квартир мне тоже знакома,бывало,даже в розетках полно,даже электричества не боялись. А ночью в туалет страшно было выйти.
А вот к деньгам,я слышала - не тараканы, а муравьи.

[per]

А как перевести на белорусский язык слово"насекомые" - неужели "казяуки"?

Нет, конечно. "Насякомыя".

Может быть, будет интересно.

8 сьнежня – 90 гадоў з дня нараджэньня заснавальніка Беларускае бібліятэкі й музэя ў Лёндане Часлава Сіповіча

Ул. інф.

Што адбывалася ў Беларусі і ў сьвеце 8 сьнежня


8 сьнежня 1937 году Беларусь страціла трох сваіх выдатных дзеячоў. Органамі НКВД былі зьнішчаныя фальклярыст і кампазытар Антон Грыневіч, палітык і літаратуразнаўца Ігнат Дварчанін, а таксама яшчэ адзін дзеяч беларускага руху ў Заходняй Беларусі Язэп Гаўрылік. За сваю беларускую дзейнасьць на Віленшчыне Дварчанін і Гаўрылік былі арыштаваныя польскімі ўладамі й асуджаныя да вялікіх тэрмінаў зьняволеньня, пасьля шляхам абмену палітвязьняў яны трапілі ў Савецкі Саюз, дзе іх і расстралялі.

8 сьнежня 1991 году былі падпісаныя Белавескія пагадненьні. Адбылося гэта ў рэзыдэнцыі Віскулі ў Белавескай пушчы. Тут кіраўнікі Беларусі, Расеі і Ўкраіны Шушкевіч, Ельцын і Краўчук афіцыйна дэнансавалі дагавор аб утварэньні СССР і ўтварылі Садружнасьць Незалежных Дзяржаваў.

8 сьнежня 1994 году празь нязгоду з курсам прэзыдэнта Лукашэнкі зь ягонай каманды афіцыйна сышоў Віктар Ганчар.

8 сьнежня 1999 году кіраўнікі Беларусі і Расеі Лукашэнка і Ельцын падпісалі дамову аб стварэньні так званай саюзнай дзяржавы Беларусі і Расеі. Дамова адкрыта супярэчыла першаму артыкулу беларускай Канстытуцыі, у якім сказана, што Рэспубліка Беларусь зьяўляецца ўнітарнай дзяржавай і не заключае міжнародных дамоваў, якія супярэчаць асноўнаму закону. Камэнтуючы гэтую падзею на Радыё Свабода, народны пісьменьнік Беларусі Васіль Быкаў заявіў: “Падпісаньне саюзнай дамовы – гэта ня толькі сумная справа, гэта ўвогуле злачынства стагодзьдзя. Гэта, безумоўна, генацыд беларускай нацыі – канец яе гісторыі”.

Зь вядомых людзей сьвету, што нарадзіліся 8 сьнежня ў розныя гады, згадаем сёньня рымскага паэта Гарацыя, фінскага кампазытара Яна Сыбэліюса і кінаакторку Кім Бэсынджэр.

Сёньня спаўняецца 90 гадоў з дня нараджэньня Часлава Сіповіча, беларускага ўніяцкага біскупа, заснавальніка Беларускае бібліятэкі і музэя імя Францішка Скарыны ў Лёндане. З гэтае нагоды сёньня ў менскім чырвоным касьцёле сьвятых Сымона і Алены адбудзецца прэзэнтацыя кнігі пра Часлава Сіповіча, якую прадставіць яе аўтар, наступнік біскупа Сіповіча, айцец Аляксандар Надсан, апостальскі візытатар для беларусаў каталікоў усходняга абраду.

[per]

POLKAN,
возможно, зайдешь, прочитаешь.


Беларуская Aтлянтыда

пятніца, 10 сьнежня 2004, 21:57

Птушкі ў духоўнай культуры беларусаў Вячаслаў Ракіцкі, Менск (эфір 9 сьнежня). Новая перадача сэрыі “Беларуская Атлянтыда”. Удзельнічае фальклярыст Лія Салавей.(Вячаслаў Ракіцкі: ) “З далёкіх часоў, калі людзей на зямлі было мала, а іншых жывых істотаў было шмат і жылі яны побач, чалавек асабліва пільна назіраў, углядаўся ў птушак, якімі захапляўся і якім зайздросьціў: тыя вольна ляталі ў небе над зямлёю і воднымі прасторамі, насялялі недаступныя для чалавека месцы — далёкія выспы, крутыя горы, топкія балоты. Крылы давалі птушкам хуткасьць і свабоду перамяшчэньня. Нездарма ў народнай мове склалася параўнаньне — вольны, як птах. Гэта сьвет мрояў. А як складваліся ўзаемаадносіны чалавека з птушыным сьветам у штодзённым жыцьці?” (Лія Салавей: ) “Птушкі давалі старажытнаму чалавеку спажыўную ежу — яйкі. Дый самі былі аб’ектам паляваньня, прытым часам літаральна ратавалі людзей ад галоднай сьмерці, як пра гэта паведамляецца ў Бібліі. Нагадаем, калі габрэі пасьля ўцёку з Эгіпту блукалі па пустэльні й нічым не маглі пажывіцца, то згаладалыя, яны ў адчаі былі гатовыя да бунту і братазабойства. Тады Госпад паслаў ім вялікую стаю перапёлак, якія, змораныя пералётам, упалі на зямлю — бяры іх голымі рукамі. Людзі насмажылі пташыны, падмацаваліся, жыцьцё вярнулася ў мірныя каляіны. Наагул, людзі так зацята палявалі на птушак, што асобныя віды былі цалкам вынішчаныя”. (Ракіцкі: ) “Важнае значэньне птушак для старажытнага чалавека не выклікае сумненьняў. А як адбілася судакрананьне чалавека са сьветам птушак у традыцыйнай культуры, у пакінутай нашымі продкамі духоўнай спадчыне?” (Салавей: ) “У духоўнай культуры індаэўрапейцаў сьвет птушак знайшоў багатае і разнастайнае міталягічнае адлюстраваньне, магічнае выкарыстаньне, асэнсаваньне ў экалягічным пляне, эстэтычным і сымбалічным аспэктах. Асаблівасьці біялёгіі многіх птушак, іх вонкавы выгляд ды галасы знаходзілі тлумачэньне ў этыялягічных паданьнях-мітах, у адпаведнасьці зь якімі выпрацоўваўся і падзел птушак на “чыстых”, “нячыстых” і “так сабе”, якіх баяліся і шанавалі. Птушак, паходжаньне якіх вялося ў народных паданьнях ад людзей ці нават анёлаў, як гэта бачым на прыкладзе бусла, шанавалі й ахоўвалі, а то і сялілі побач са сваім жытлом. Пазьней такімі птушкамі сталі шпак, сініца, але паводле іншых меркаваньняў. Асаблівай павагай у беларусаў карыстаўся белы бусел, якому будавалі аснову для гнязда — бусьлянкі. Яго лічылі ахоўнікам жытла ад Перуна, узорам суладнага сямейнага жыцьця, вешчуном вясны. Паводле колераў апярэньня — белы з дадаткам чырвонага і чорнага — бусел жывы носьбіт нацыянальнай сымболікі колераў, характэрнай для беларускага нацыянальнага строю”. (Ракіцкі: ) “Вось адна з легендаў пра паходжаньне бусла: “От раз Бог падазваў к сабе чалавека й даў яму завязаны гаршчочак, у якім было сабрана ўсё плюгаўства — гадзюкі, жабы, мышы. “На, — кажа, — занясі гэты гаршчочак і ўкінь у мора; толькі, глядзі, не разьвязвай”. Прыйшоў чалавек да гасподы і пачаў зьбірацца ў дарогу: узлажыў чыстую белую сарочку, абуў новыя лапці й апрануў чорную сьвіту. — Куды ты зьбіраесься? — пытае жонка. — А ось, — кажа, — пасылае Бог занесьці гэты гаршчочак і ўкінуць у мора. — А што у ім такое? — Ня ведаю. — Давай паглядзім. — Бог вялеў не разьвязваць, — кажа чалавек. Жонка паклала чалавека спаць, а калі той заснуў, разьвязала сама. А адтуль і выскачылі ўсялякія гадзюкі, яшчаркі й жабы. Спалохалася баба, нарабіла крыку. Прахапіўся чалавек да так босы, у белай сарочцы, толькі накінуўшы на плечы чорную сьвіту, давай зьбіраць тую нечысь. Зьбіраў, зьбіраў — нічога ня зробіць. А ось прыходзіць Бог і кажа тым людзям: вы выпусьцілі гадаў, вы й зьбірайце іх. І абярнуў Бог тых людзей у буськоў. От адкуль узяліся буслы”. Тое, што нашыя продкі амаль абагаўлялі бусла, сьведчыць аб іх мудрасьці. Магчыма, яны ведалі пра бусла нашмат болей, чым мы сёньня?” (Салавей: ) “Узяць хоць бы бусьліны вырай. Зь Беларусі, Прыбалтыкі, Польшчы, Усходняй Нямеччыны яны ляцяць наўпрост на поўдзень (іх зьбіраецца разам да дзьвюхсот тысяч асобінаў), вузкафрантальнай чарадою пралятаюць над Басфорам, над захадам Малой Азіі, перасякаюць Суэцкую затоку, трапляюць у Эгіпэт, нібы злучаючы сваім візытам старажытныя цэнтры міжземнаморскай цывілізацыі. Уздоўж даліны Нілу вандруюць па Афрыцы. А потым, дакладна ў тэрмін, да веснавога раўнадзенства, вяртаюцца дадому, на свае родныя бусьлянкі. Робяць гэта параю, якой аднойчы злучыліся на ўсё жыцьцё”. (Ракіцкі: ) “У прынцыпе, буслы праводзяць палову свайго жыцьця ў цёплых краях, а палову ў Беларусі. Вы сказалі, што для іх родныя беларускія бусьлянкі. Дык дзе іхная радзіма? У Афрыцы я чуў, што гэта іхная птушка…” (Салавей: ) “Не. Яны плодзяцца, выводзяць сваіх птушанят толькі ў Беларусі і ў суседніх краінах. А ў Афрыку ляцяць на зіму. Таму радзімай можна сьмела лічыць беларускія абшары”. (Ракіцкі: ) “І яшчэ адно пытаньне пра бусла: чаму нараджэньне дзяцей фальклёр зьвязвае з буслом?” (Салавей: ) “Буслы сяліліся побач з хатамі. Дзеці, якія ўвесь час назіралі за гэтымі птушкамі, бачылі, што буслы заўсёды нешта нясуць у сваё гняздо — ці то шчэпку якую, галінку, ці то вужа, жабу, якая трапечацца ў дзюбе. Натуральна, дзеці лёгка могуць паверыць у тлумачэньне, што іхнага браціка ці сястрычку прынес бусел”. (Ракіцкі: ) “Яшчэ адна птушка вельмі характэрная для Беларусі ўжо прынамсі таму, што зь ёю зьвязаны цэлы шэраг паданьняў, забабонаў, прыкметаў — зязюля. Прыкладам, калі зязюля кукуе, дык будуць грошы. У энцыкляпэдычным слоўніку “Беларуская міталёгія” занатавана аж восем міталягічных сюжэтаў пра паходжаньне зязюлі”. (Салавей: ) “Шматлікасьць міталягічных аповедаў пра паходжаньне зязюлі выкліканая незвычайнасьцю, нават таямнічасьцю птушкі, якая ня робіць гнязда, не гадуе птушанят, а падкідвае яйкі ў чужыя гнёзды. Гэта будзіла фантазію людзей. Склалася ўяўленьне, што гэтая птушка — вечная ўдава, ня мае сабе пары, спарваецца то зь ястрабам, то зь пеўнем, нават з вужом. Ва ўсіх варыянтах паданьняў гаворыцца, што зязюля некалі была жанчынай, што гэта — перавернутая жанчына. “Быў брат бедны і сястра дужа багатая. Пайшоў брат да сястры, каб чым памагла, памілавала. А сястра скупая была, сказала, што ключы ад клеці згубіла. І стала яна нібы шукаць ключы, а брат стаяў, стаяў пад вакном, чакаў, чакаў і нарэшце ня вытрымаў і пайшоў. На дарозе паваліўся, памёр з голаду. Сястра адумалася, стала клікаць брата: “Якуб, Якуб, вярніся, ключы знайшліся!” За сваю скупасьць яна стала зязюляй і цяпер увесь час кліча: “Якуб, Якуб!” Толькі чуваць: “Ку-ку! Ку-ку!” (Ракіцкі: ) “Кукуе самец ці самка?” (Салавей: ) “Кукуе самчык, а зязюлька-самачка толькі адказвае ім глухім квохканьнем. Складаецца ўражаньне, што нехта галосіць, плача”. (Ракіцкі: ) “Мы ўвесь час згадваем, што з птушкамі ў нашых продкаў зьвязваліся многія павер’і, варожбы, прадказаньні надвор’я і ўрадлівасьці, некаторыя магічныя дзеяньні й тлумачэньні сноў. Відаць, нашыя продкі надзялялі птушак звышнатуральнымі якасьцямі?” (Салавей: ) “Сапраўды, людзі заўважалі, што птушкі вельмі дакладна рэагуюць на зьмены ў атмасфэры, па іх можна прадказваць надвор’е на найбліжэйшы час. Птушкі — выдатныя навігатары: галубоў выкарыстоўвалі як жывых паштароў, птушкі былі вестунамі для мараходаў. Да рэальных асаблівасьцяў птушак дадавалася шмат фантастычнага, чарадзейнага, што зьяўляецца заканамерным пры панаваньні міталягічнай сьвядомасьці”. (Ракіцкі: ) “Чым пагражала аднясеньне птушак да той ці іншай групы, да “чыстых” ці “нячыстых”? Як гэта адбівалася на лёсе пэўнага віду?” (Салавей: ) “Міталягічнае абгрунтаваньне стаўленьня да пэўных птушак вельмі ўплывала на іхнае жыцьцё, бясьпеку. Добрыя ці “чыстыя” птушкі — галубы, ластаўкі, жаўранкі, буслы, жоравы, салаўі — былі пад аховаю паданьня, іх нельга было забіваць, трывожыць, разбураць іхныя гнёзды. Нядобрыя ж птушкі — вароны, чорныя буслы, каршуны, сарокі, совы, сычы, вераб’і, удоды, а разам зь імі й карысныя кажаны — ніякай аховы ня мелі, да іх часам ставіліся вельмі жорстка. “Нячыстым” птушкам прыпісваліся грахі, якіх яны ня мелі, прыкладам, яны прыносяць дрэнныя навіны. Пра амаль поўнае зьнікненьне лебедзяў — прыгожых і даверлівых птушак, сымбаляў чысьціні, адданасьці — існуе міт, які тлумачыць трагедыю гордай птушкі зьбегам акалічнасьцяў, а не паляваньнем на яе чалавека. “Бог ведаець, калі гэта было: строіў сабе Яной кальчэг, — як затопу Бог насылаў. І прыказаў Яной сабраць у кальчэг усіх зьвяроў, усіх пціц, усякую скаціну. Ну і сабраліся, а лебедзь адзін — Страцім зваўся па іменьню: “Я, — кажэць, — не пайду ў кальчэг, я спраўлюся з вадой, усю ваду абплыву”. Багатыр сільны быў. Ну. І паплыў. І плаваець. Стала затопа. Некуды астатнім птушкам падзецца. А Страцім плаваець сабе. Вот тыя птушкі ляталі, ляталі да к яму, ды на яго панасядалі. Дык покуль садзіліся на сьпіну, дык нічога, а то і на дзюбку сталі садзіцца. Ну, як панасядалі на дзюбку, ён носам у ваду — і затапіўся. З тых пор і перавёўся”. (Ракіцкі: ) “І сёньня людзі вераць у шматлікія прыкметы, зьвязаныя з птушкамі: што зязюля кукуе на грошы, ластаўкі лятаюць нізка — пойдзе дождж. Дзеці вераць, што буслы прыносяць дзяцей. І ў гэтым нібыта і сэнс ёсьць: зьнікаюць буслы — пакідае нараджальнасьць… Дык ці зьмяніліся прынцыпова ўяўленьні сучаснага чалавека пра птушак?” (Салавей: ) “І так, і не. Традыцыйная культура захоўвае тыя нормы адносінаў да птушак, якія былі. А сучасныя, урбанізаваныя людзі, традыцыйных каштоўнасьцяў не заўважаюць. Адносіны да птушак фармуюцца новым узроўнем — неабходная экалягічная раўнавага, неабходна захоўваць прыроду. Прэвалюе рацыянальны пачатак. А разам з тым, зьмяніліся ўмовы жыцьця. Так, мэліярацыя выклікала і зьмены ўмоваў, у якіх жывуць птушкі. А таму некаторыя віды зьнікаюць. У гарадах мы ня бачым ластавак. Зьмяніліся і ўмовы пражываньня вераб’ёў, якія былі вельмі прыстасаваныя да саламяных стрэхаў, да хлявоў, дзе яны знаходзілі сабе корм. Таму чалавек сёньня павінен прыкладаць як мага болей намаганьняў, каб у новых умовах усё ж захаваць тыя добрыя пачаткі, якія нашыя продкі ў адносінах да жывой прыроды, у тым ліку і да птушак, заклалі раней”.

[POLKAN]

Без комментария!
Штраф оказался больше чем перевод из-за границы






Белорусские банки и почта отправляют в налоговую данные о денежных переводах из-за границы. Это знают все. Но с лета появилось новое правило, о котором пока мало кто знает. Полученные из-за границы доллары-евро отныне считаются «гуманитарной помощью» - их можно тратить только с разрешения государства. А беднягам, потратившим денежные переводы от иностранцев, приходится платить штрафы солиднее, чем сам перевод

- Мы первые жертвы новых правил, - позвонила в редакцию читательница. Называть в газете имя она не захотела – за свою правоту она будет продолжать судиться.

- Я зарабатываю 125 долларов, муж – 130, дочери 18 лет, учится в вузе на платном. Вы даже представить себе не можете, как мы этого перевода из-за границы ждали, чтобы обучение дочки оплатить! Ведь в долги залезли.

500 долларов по Western Union пришли на имя дочери-студентки. Деньги получили 30 октября.

- В сберкассе лишь старая инструкция висела – в следующие 30 дней надо обратиться в налоговую. Это мы и сделали. Позвонили через неделю, уточнили, как декларировать. В налоговой рассказали, что с собой принести надо – вплоть до ручки с бумагой. Только о регистрации ни слова... Как потом на суде налоговый инспектор сказала: она и не обязана нам об этом сообщать.

- А когда через 25 дней после перевода пришли в налоговую декларацию заполнять. Нам объяснили, что есть такая инструкция, по которой этот перевод надо было на благотворительный счет положить. Несколько раз спрашивали: потратили мы уже эти деньги или нет. Конечно, потратили! Это и написала дочь в «объяснении нарушителя» под диктовку: «Так как я не знала о существовании декрета, иностранную безвозмездную помощь потратила на оплату за обучение и личные расходы». Я-то думала, нам небольшой штраф грозит. Переворачиваю протокол и вижу: «Слушание дела состоится тогда-то и тогда-то» - то есть судить собираются!

В начале декабря состоялся этот суд. На первый суд налоговый инспектор не пришла, на второй опоздала на полтора часа, зато четко зачитала декрет. Теперь нам надо выплатить миллион двести тысяч рублей штрафа. Это почти 600 долларов! Больше чем перевод был. А где такие деньги взять при наших-то зарплатах? Опять в долги на год залазить?

Нам ведь о декрете нигде не сказали: ни в сбербанке, ни в налоговой. Я потом специально у консультанта в банке спрашивала: есть ли об этой инструкции информация?

- Да, есть, - говорит.

- А когда появилась?

- 8 ноября.

Но мы ведь перевод получили 1 ноября!


КАК ЭТО БЫЛО

В августе к декрету президента №24 от 28 ноября 2003 года вышла новая инструкция. По этой инструкции «иностранной безвозмездной помощью» считаются и переводы от частного лица-иностранца частному лицу-белорусу (до этого они гуманитаркой не считались). А значит, получив «подарочек» банковским переводом по Western Union, Money Gram или Migom, деньги нужно в пятидневный срок положить на благотворительный счет, взять в банке выписку, отнести ее в департамент по гуманитарной деятельности, составить «план расходования средств» и ждать как минимум две недели удостоверение о регистрации иностранной помощи. И только потом доллары можно тратить!

Удивительно, но новые правила несколько месяцев оставались незамеченным. Вернее, белорусы, получавшие денежные переводы от иностранцев, ничего об этом не знали. Многих не предупреждали ни в банках, ни в налоговой. А под новую инструкцию попадает почти 300 тысяч человек. Примерно такое количество переводов из-за границы приходит в Беларусь за год. А штраф «незнающим» грозит нешуточный – от 1 миллиона 200 тысяч до 2 миллионов 400 рублей. Лишь 22 ноября в государственном информагентстве БелТА появилась «новость»: «частные денежные переводы от иностранных граждан необходимо регистрировать в департаменте по гуманитарной деятельности как «иностранную безвозмездную помощь». Где объяснялось: «новый порядок на практике действует сравнительно недавно. Особенно возросло количество граждан, обращающихся в банк за разъяснениями в последний месяц. Возможно, это связано с тем, что налоговые инспекции начали (!) уведомлять о новшестве лиц, подающих декларации о получении денежных переводов». К новым правилам оказались не готовы все. В частной беседе чиновники «денежных» ведомств говорили, что надеются на отмену этого странного новшества. Оно и понятно. Зарегистрировать перевод от иностранца можно только в Минске. Так что жителю Брестской области тоже нужно в пятидневный срок ехать в столицу. Даже представить сложно, что будет, когда в департамент, где «денежными» вопросами занимается один сотрудник, приедут регистрировать переводы несколько тысяч человек со всей Беларуси. «Комсомолка» написала об этой инструкции 25 ноября, и в редакцию стали звонить читатели, которые уже испытали новшество на себе.


ЧТО ГОВОРИТ ДЕКРЕТ

«Иностранной безвозмездной помощью являются денежные средства, в том числе в иностранной валюте, товары (имущество) безвозмездно предоставляемые … физическим лицам Республики Беларусь иностранными гражданами, лицами без гражданства и анонимными жертвователями».

«Иностранная безвозмездная помощь регистрируется в Департаменте по гуманитарной деятельности Управления делами президента по заявлениям получателей».

«Использование получателями иностранной безвозмездной помощи до получения удостоверения влечет наложение штрафа на физических лиц от 50 до 100 базовых величин» (от 1200000 до 2400000 рублей).


ИСПЫТАНО

«Очень сложно добровольно отдать свои деньги»

200 долларов - денежный перевод из Америки Наталья Валькович получила в банке 26 ноября.

- У меня уже четверть века там подруга живет - очень хороший человек. Помогает не только мне, но и людям из Бобруйска. Им сейчас срочно эти деньги нужны. Поэтому с налогами не считались, выслали перевод на мое имя по Western Union. Часть этих денег я должна была переслать в Бобруйск, а часть - оставить себе.

Наталья Ивановна уже и в Бобруйск позвонила, мол, «приезжайте за деньгами». И обрадовала минскую подругу: «я тебе скоро долг в 20 долларов отдам». Но та предупредила: «Я в «Комсомолке» прочитала, что какой-то новый декрет вышел, и эти деньги сразу тратить нельзя. Их надо на благотворительный счет положить и рассказать, куда потратить собираешься».

Наталья Ивановна направилась в налоговую.

- К ним я пришла 2 или 3 декабря. Меня сразу принялись пугать: «Вы должны были в течение пяти дней эти деньги на благотворительный счет положить, а не положили. Будете платить штраф». Но ведь я не знала, что закон изменен! Куда мне идти, - спрашиваю. - «В департамент по гуманитарной деятельности».

- Приезжаю в департамент, там очередь. Я даже этого сотрудника пожалела – телефон разрывается, а он такой выдержанный. Единственное, что я ему сказала: «100, 200 долларов богатому человеку никто высылать не будет. А вышлют человеку бедному, который нуждается. Получается, что у самых бедных забираете эти деньги на какое-то время. Я ращу сына одна. Ему сейчас 16 лет. Представляете, и одевать, и кормить, и учить его надо.…

В департаменте рассказали, что деньги надо скорее положить на благотворительный счет, открыть который можно в сберкассе.

- Пошла я в сберкассу недалеко от дома, а там о благотворительном счете вообще никто ничего не знает. Простой сотрудник отправил меня к начальнику, та - в головной филиал позвонила, где я этот денежный перевод по Western Union и получала: туда, говорят, ехать надо.

В филиале Наталья Ивановна первым делом к окошечку, где ей деньги выдавали, подошла.

- Думаю, какая же я несуразная! Ведь там есть вся информация, надо было почитать. Но так ничего и не нашла. Тогда спросила: как мне положить деньги, полученные переводом, на благотворительный счет. Меня отправляют в 117-й кабинет. Прихожу – он закрыт. Начинаю выяснять почему. Сотрудника нет – он болеет. Следующий, по-моему, был 116-й кабинет. Я вкратце рассказала свою историю - они в недоумении. Оказалось, что это отдел пластиковых карт. Начали вызванивать другие отделы, говорят, идите в 112-й кабинет. Я иду туда, а навстречу мне девушка, говорит, поднимайтесь на второй этаж, в 204-й кабинет. Там меня не сразу приняли – не было женщины, которая занимается оформлением. А скоро перерыв на обед. Когда сотрудница пришла, оформлять документы мне стали очень быстро. Дали бумагу от руки написанную, мол, «оформляйте на бланк».

Однако в бланке Наталья Ивановна нашла несоответствие. Там была строчка «открываю счет на такой-то срок».

- На какой срок писать? - спрашиваю. - Говорят, если вам еще будут переводы присылать, пишите на год, чтобы второй раз счет не открывать. А дальше вопрос: «На какую сумму?». Но я же не знаю, какую сумму мне в течение года пришлют. Договорились поставить срок «месяц». Затем мне дали два договора: «Вы только фамилию-имя-отчество впишите и на обратной стороне подпись поставьте». Хоть и говорят по телевизору, читайте договоры от корки до корки, я так и не прочла – у них обед начинался. Подписала и расстроилась: «Вот так отдам свои деньги, а получу ли я их обратно?».

После заполнения всех документов Наталью Валькович отправили в еще один кабинет – 112-й. Правда, к этому времени обед уже начался.

- Но я тогда говорю, знаете, если вы сейчас не примете эти деньги, если отфутболите, я это так не оставлю. Я не заинтересована их отдавать, это интерес государства. Мне быстро на компьютере все дооформили, выдали бумаги, которые надо отнести в департамент, и отправили в кассу. Представляете мое удивление - эти 200 долларов я положила в то же окошко, из которого их взяла, в котором получала перевод по Western Union!

- Я узнала, где кабинет начальника, дождалась ее и спросила: «Надо ли было мне вот столько организаций обращаться? Повесили бы объявление: «Обратите внимание, вышел новый закон». Такая малость! А тут получается: клади-клади деньги, штрафы плати-плати. А если ты законопослушный гражданин, то закон нормально выполнить не можешь. В пятидневный срок открыть благотворительный счет все равно не получится. Сначала деньги получить надо, потом в налоговую ехать, потому что ты о законе ничего не знаешь, затем в департамент, в банк. А если на работе?

Следующий шаг Натальи Ивановны – поездка в департамент по гуманитарной деятельности, куда она должна отвезти выписки из банка. В департаменте ее уже предупредили: ждать удостоверение о регистрации безвозмездной иностранной помощи придется две недели.


БУДЬ В КУРСЕ!

Заграничная зарплата, гонорары и алименты безвозмездной иностранной помощью не считаются. И регистрировать их не надо. Остается лишь доказать, что денежный перевод от иностранца – это ваша зарплата или алименты. Проконсультироваться о регистрации переводов можно в департаменте по гуманитарной деятельности по телефонам: (017) 222-70-31, 222-70-22.


КСТАТИ

Регистрация денежных переводов от иностранцев не отменяет похода в налоговую, где, как известно, в 30-дневный срок надо декларировать все денежные переводы и посылки из-за границы, а потом платить с «подарочков» налоги. Вот только если перевод пришел от близкого заграничного родственника (папы-мамы, сестры-брата, сына-дочери, бабушки-дедушки, жены-мужа), налоги с него платить не надо, а регистрировать в департаменте все равно придется. Не надо получать разрешение государства лишь в том случае, если перевод из-за границы пришел от гражданина Беларуси, а не от иностранца.


Ульяна БОБОЕД 14 декабря 2004

[per]

POLKAN,

Ты меня опередила. Читал я эту статью в "КП".
Возможно, отменят, как пишут, а то трудности с исполнением.

[POLKAN]

Не думаю,что отменят, скорее всего больше каких либо заморочек хитрых придумают. Это же как надо не любить людей, чтобы так делать!
Обращаю внимание, что посылки тоже регистрировать надо, бред какой-то!
Сьел заграничную конфету - заплати налог государству!

[per]

Сьел заграничную конфету - заплати налог государству!

Неправильно.

Заплати налог, а потом съешь, иначе будут проблемы.

[per]

А есть ли на форуме белорусы?
Ау!?